Gotuj z... #4 Się gra! Się ma!

Ha! Biblioteczka się zapełnia. Człowiek gotować nie umie. To sobie chociaż poczyta. O rozmowach przy jedzeniu. Do porannej kawy. I owsianki.
Od czapy sobie napisałam. Bez namysłu większego. Palce same wystukały. Na spontanie.

Ale widać legenda nie umiera nigdy. I na dobrym ludzie się znają. Jeśli tak? To... Freddie love you!

Był jeszcze jeden konkurs. Z ciekawości wlazłam. Zostałam. I co widzę? Wygrałam!
Patelnię tym razem. Piękna. Czerwona. To ważne. Dla kobiety. Do paznokci pasować musi.
Owszem, jest jeszcze funkcjonalna. Lekka. Do zmywarki. I piekarnika. 
No, wypas! MasterChef się jej nie powstydził. A teraz ja na niej grillować będę. Jak już wyczytam coś w tych książkach. 
Bo póki co owsiankuję. Bo tylko na to mnie stać przy Młodym. I przy tej jego bezsenności, ech!
Z uznaniem dla talentu FiKu-jemy :) Bez daktyli izraelskich. Pomimo znajomości z pewnym żydowskim jegomościem. Ale za to z pobliskiej Siedmiokropki. I też dobre. 
Endżoj!

BTW. Mieląc owsiankę w paszczaku. Zastanawiam się, czy ja bym też mogła konkurs zorganizować? 

Taki mały. Malutki. Jak Gizmo. Dla dzieci. O dzieciach. Z dziećmi. W roli głównej. Canpol. Bo kto lepiej rozumie ich potrzeby.

Myśl! Matka. Myśl!

Kaki obrałam i pokroiłam w kostkę. Do garnka wlałam szklankę mleka. Podgrzałam. Wrzuciłam owocka. Zagotowałam. Dodałam 2 garściochy musli śniadaniowego i 2 łychy płatków owsianych. Zamerdałam. Gotowałam 2 min. Smak podkręciłam kilkoma pokrojonymi daktylami. Wymieszałam. Odstawiłam na 3 min. do wchłonięcia. 
Owsiankę przełożyłam do miseczki. I zassałam.

Acha, wcześniej fotkę cyknęłam. Potem zjadłam. Prawie zimne. Bo bloger prawie zawsze je, prawie zimne. 

Rozmyślając o konkursie. Chcecie? Bo ja bardzo!

To 3majcie kućki, by mnie wybrali. I mój spędzający sen z powiek konkurs.
A jak wybiorą. To powiem co dalej.